29 Aralık 2009 Salı

hastayım.

uzun zamandır ilk kez bu kadar çok uyuyorum. uyumadığım zamanlar ise yatacak yer arayışı içinde geçiyor. salondaki kanepeyle iletişimimizin pek iyi olmadığını artık yavaş yavaş kabulleniyor ve iyice güçsüzleşiyorum. tek istediğim biraz rahat edebilmekti oysa. yine de insanlık bende kalsın, mutlu günlerimizin anısına saygısızlık etmemek için kapatıyorum bu konuyu. (koltukla koltuk olmamak gerek neticede)

ve 5 cümleden sonra beynim sulanıyor. laptopa bu ne dercesine bakmaya başlıyorum. mal gibi bir yazıyı daha mal bir şekilde bitirmekten başka bir çare bulamıyorum.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder